GR:
Το γυμνό σώμα της μητέρας σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Η φωνή του παιδιού. Μέσα και έξω, ύμνος στη ζωή. Η ΜΗΤΕΡΑ: «Δώδεκα δωδεκάτου του ογδόντα είναι η παραμονή της γέννησης του γιου μου. Εγώ. Γυμνή. Για να ξορκίσω τον φόβο μου, θέλησα να βυθιστώ στα μαύρα νερά, να προβάλω και να αγκαλιάσω την κοιλιά μου, σε μια ανάμνηση-λήθη του ότι το να πεθαίνεις γεννώντας είναι σαν να γεννιέσαι πεθαίνοντας». Η ΚΟΡΗ: «Επιστρέφω στον δεύτερο εαυτό μου. Η μυρωδιά της. Δική μου. Το κέντρο όπου βυθίζομαι. Η ασφάλεια είναι μια μυρωδιά». Το οπτικό υλικό της ταινίας καταγράφει το μυστικό τελετουργικό-περφόρμανς της Αγγελίδη το 1980. Έμεινε ανεμφάνιστο, κρυμμένο στο πατάρι, για είκοσι οχτώ χρόνια. Το 2008 το κατέβασαν με τη Βαλντέν, και συνέθεσαν την ταινία.
ENG:
The naked body of the pregnant mother. The voice of the daughter. Inside-outside. A song to life. THE MOTHER: “The twelfth day of the twelfth month of the year nineteen-eighty was the day before I gave birth to my second child, my son. I. Naked. To come to terms with my fear, I felt the desire to immerse myself into black water, to re-emerge and cuddle my belly. A remembering forgetfulness that to die giving birth is like being born dying.” THE DAUGHTER: “I return to my second self. Her smell. Mine. The centre I immerse in. Safety is a smell.” The visual material of the film records the secret ritual-performance by Angelidi in 1980. It remained undeveloped, hidden in an attic, for 28 years. In 2008, Angelidi with Walldén re-discovered it, and composed the film.
Ελληνικά