GR:
Η βασική ιδέα του αφιερώματος είναι να αναδείξει τους δύο διαφορετικούς άξονες της παραγωγής του γάλλο-καναδού δημιουργού Ντενί Κοτέ. Για κάθε ταινία υψηλού προϋπολογισμού που σκηνοθετεί, δημιουργείται μια μικρή ημι-αυτοσχεδιαστική ταινία ή ντοκιμαντέρ.
Οι ταινίες “Η Βικ + Η Φλο Είδαν Μια Αρκούδα”, “Μπόρις Χωρίς Βεατρίκη και “Ανθολογία Μιας Πόλης Φάντασμα” είναι ταινίες υψηλού προϋπολογισμού, με εκτενή σενάρια και επαγγελματίες ηθοποιούς. Το “Γουίλκοξ” και τo ντοκιμαντέρ “Η Χαρά Των Ανθρώπινων Πόθων” για τη σχέση των ανθρώπων με τον εργασιακό μόχθο είναι χαμηλού προϋπολογισμού ταινίες, φτιαγμένες χωρίς πίεση και χωρίς λεπτομερή σενάρια. Μοιάζουν περισσότερο με “εξερευνήσεις”, όπου ο Κοτέ μοιάζει να “εκδικείται” την κινηματογραφική βιομηχανία και τους αμέτρητους κανόνες και προσδοκίες που θέτει στους κινηματογραφιστές.
Οι χαρακτήρες του Κοτέ κινούνται είτε στο περιθώριο της κοινωνίας, είτε είναι εγκλωβισμένοι στην κοινότητα ή και στους εαυτούς τους. Ως εκ τούτου, το έργο του Κοτέ θέτει ζητήματα διαφορετικότητας, ετερότητας και αποδοχής του Άλλου. Οι δύο πρώην φυλακισμένες στο “Η Βικ + Η Φλο Είδαν Μια Αρκούδα” αγωνίζονται να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, μόνες τους, σε μια καλύβα στο δάσος. Οι βεβαιότητες και οι πεποιθήσεις του καλοβαλμένου Μπόρις στο “Μπόρις Χωρίς Βεατρίκη” κλονίζονται από την έλευση ενός μυστήριου ξένου. Οι 10 κύριοι χαρακτήρες μιας εσωστρεφούς κοινότητας σε μαρασμό στο “Ανθολογία Μιας Πόλης Φάντασμα” στοιχειώνονται από τραύματα του παρελθόντος και αδυνατούν να προσαρμοστούν. Ο μοναδικός χαρακτήρας του “Γουίλκοξ” μοιάζει να θέλει να φτιάξει τη δική του αποκλειστική ουτοπία.
Ο Κοτέ συνδυάζει μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ με δεξιοτεχνικό τρόπο, οι ταινίες του κυρίως ρωτούν παρά απαντούν και απευθύνονται σε ενεργούς θεατές που καλούνται να καλύψουν οι ίδιοι τα κενά της αφήγησης.
Επιλογή ταινιών, προγραμματισμός, εισαγωγικό κείμενο: Νίνα Βελιγράδη
EN:
The main idea of this tribute is to showcase the two distinct axes of production, of the French-Canadian creator, Denis Côté. For every high-budget film he directs, a small self-improvised film or documentary accompanies it.
The films “Vic + Flo Saw a Bear”, “Boris Without Beatrice” and “Ghost Town Anthology”, are high-budget films, with comprehensive screenplays and professional actors. “Wilcox” on the other hand, and the documentaries—“Joy of Man’s Desiring”, concerning the relationship of man with hard-earned labour; and the observational documentary on the world of men’s bodybuilding “A Skin So Soft”—are low-budget films, made without pressures of production or analytical screenplays. They are more like “explorations”; where Côté seems to “take revenge”, on the film industry and its countless rules and expectations, set forth on its filmmakers.
Côté’s characters, exist either on the fringes of society, or are trapped inside their community—or even inside their own selves. Consequently, Côté’s work raises issues of diversity, otherness and an acceptance of the Other, or lack-of. The two ex-convicts in “Vic + Flo Saw a Bear” struggle to rebuild their lives, in a cabin inside the woods. The certainties and beliefs, of well-to-do Boris, in “Boris Without Beatrice”, are greatly unsettled, with the arrival of a mysterious stranger. The ten main characters, of an inward-looking community in decline, in “Ghost Town Anthology”, are haunted by wounds of the past—unable to adapt themselves to the present. The unique character of “Wilcox” appears in want of creating, his own, exclusive utopia.
Côté combines fiction with documentary, with great prowess—his films are mainly concerned with asking, rather than answering, and address active audiences, who are called to fill-in, any narrative gaps, themselves.
Film selection, programming, introduction: Nina Veligradi
