GR:
Ο Άντριου Κέτινγκ είναι ένας από τους πιο επινοητικούς πολυμεσικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης Βρετανίας, με έργο που εκτείνεται από περφόρμανς βασισμένες σε διαστρεβλωμένες μυθολογίες, πολυ-αισθητηριακές εγκαταστάσεις, διαδικτυακές πλατφόρμες, εκδόσεις βιβλίων, μέχρι, βεβαίως, ταινίες, στις οποίες εφαρμόζει μικτές τεχνικές. Συχνά, παίρνει την καταστασιακή μέθοδο της ψυχογεωγραφικής περιπλάνησης στο βρετανικό τοπίο, ως εφαλτήριο για τις αυτοβιογραφικές έρευνές του πάνω στις έννοιες της ταυτότητας, του ανήκειν, της ιστορίας και του πολιτισμού. Εκμαιεύει τόσο μια μελαγχολία όσο και μια ντανταϊστική αισθητική από τον σύγχρονο πολιτισμό.
Στο αφιέρωμα παρουσιάζονται συνολικά 20 ταινίες, με μια επιλογή από μικρού μήκους πειραματικές ταινίες, καθώς και από τις μεσαίου και μεγάλου μήκους ταινίες που τον καθιέρωσαν στον σύγχρονο βρετανικό πειραματικό κινηματογράφο. Ο Κέτινγκ έγινε γνωστός με το μεγάλου μήκους πειραματικό ντοκιμαντέρ “Το Σουλάτσο” (1996), στο οποίο κατέγραψε την περιπλάνηση του, κατά μήκος της βρετανικής ακτογραμμής, μαζί με τη γιαγιά του και την 7χρονη, τότε, ανάπηρη κόρη του Ίντεν.
Η κόρη του, καλλιτέχνις κι αυτή σήμερα, αποτελεί σημείο αναφοράς στο έργο του : “[…] η βαριά αναπηρία της μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι αυτό που είμαι, με ενέπνευσε, με απέτρεψε, με συγκίνησε και με εξόντωσε -εξαιτίας της δεν έγινα ποτέ το άτομο που νόμιζα ότι θα γινόμουν”. Το αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ “Λουιγιέ: Αυτή Είναι Η Νεκρή Φύση Μας” (2011) εστιάζει στην προσωπικότητα της Ίντεν και στο τοπίο των γαλλικών Πυρηναίων, όπου ο Κέτινγκ με την οικογένεια του κατά καιρούς μένουν. Στην περισσότερο μυθοπλαστική ταινία “Βρώμικη Γη” (2001), ο Κέτινγκ δείχνει τη σκληρότητα της βρετανικής επαρχίας, ενώ στην ταινία “Ο Λεκ Και Τα Σκυλιά” (2017), δημιουργεί ένα πρωτοποριακό υβρίδιο μυθοπλασίας και εικαστικού έργου. Η ταινία “Μόνοι Μας” (2015) είναι μια προσκυνηματική περιπλάνηση που ακολουθεί τα ίχνη του ποιητή, του 19ου αιώνα, Τζον Κλερ. Το ιερό ταξίδι είναι επίσης το θέμα της πρόσφατης ταινίας του “Η Οστεοθήκη Της Φάλαινας’ (2019), στην οποία ανασκάπτει αλλά και δημιουργεί παράξενα στρώματα ιστορίας και μυθολογίας.
Επιλογή ταινιών, προγραμματισμός: Ιάκωβος Σκενδερίδης - Εισαγωγικό κείμενο: Ιουλία Μέρμηγκα
EN:
Andrew Kötting is one of the most resourceful multimedia artists of contemporary Britain, with works ranging from performances inspired by distorted mythologies, multi-sensory installations, online platforms, book publishings, to, of course, films—in which he applies mixed media and methods. He often adopts the situationist method of psychogeographical wanderings, within the British landscape, as a springboard for his autobiographical research, on the notions of identity, belonging, history and culture. He teases out both a melancholy as much as a Dada aesthetic from contemporary culture.
Our tribute features a sum-total of 20 films, with a selection of short, experimental films, as well as mid-length and feature films—which established him, as an integral member, of the modern British experimental cinema. Kötting, became known for his feature-length experimental documentary “Gallivant” (1996), in which he recorded his wanderings along the British coastline, along with his grandmother and his then 7-year-old, disabled daughter, Eden.
His daughter, an artist in her own right today, is an important reference-point in his work: “[…] through her profound disability [she] has also enabled me – she has inspired me and thwarted me, moved me and annihilated me—because of her, I never became the person I thought I might become”. The autobiographical documentary “Louyre: This Our Still Life” (2011) is a portrait, focusing on Eden’s personality and the French Pyrenees landscape, where Kötting and his family occasionally live. In his fictional film, “This Filthy Earth” (2001), Kötting shows us, the cruel hardships of the British countryside, whilst in the film “Ivan And The Dogs” (2017), he creates a pioneering hybrid, between narrative-fiction and visual-art. The film “By Our Selves” (2015) is a pilgrimage, following the footsteps of 19th century, poet, John Clare. The sacred journey is also the theme of his most recent film “The Whalebone Box” (2019), in which he excavates yet also creates, strange layers of history and mythology.
Film selection, programming: Jacob Skenderidis - Introduction: Youlia Mermigka
