GR:
Το φετινό αφιέρωμα “Αποκαταστημένες και υπέροχες” σας προτείνει να ανακαλύψετε εκ νέου στη μεγάλη οθόνη κλασικές, σπάνιες, αλλά και ξεχασμένες ή χαμένες ταινίες.
Μεταξύ αυτών, δύο πρώιμα βωβά φιλμ σε σκηνοθεσία της Ζερμέν Ντιλάκ και της Μουσιδόρα – Ισπανική γιορτή (1920) και Ήλιος και σκιά (1924) – αποδεικνύουν ότι η γυναικεία κινηματογραφική δημιουργία ήταν παρούσα στη Γαλλία της δεκαετίας του 1920. Τόσο η Ντιλάκ όσο και η Μουσιδόρα επέλεγαν να είναι οι ίδιες παραγωγοί των ταινιών τους, ώστε να έχουν την ελευθερία να δημιουργούν σύνθετους γυναικείους χαρακτήρες, οι οποίοι σε αυτές τις ταινίες έχουν κοινές αναφορές στην ισπανική κουλτούρα. Η σπουδαία Λίνα Βερτμίλερ, η οποία μας άφησε πρόσφατα, είναι άλλη μία γυναίκα σκηνοθέτις του προγράμματος. Με δεξιοτεχνία και χιούμορ, Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές (1975) προσφέρει ένα κριτικό βλέμμα πάνω στην κοινωνία της Ιταλίας.
Οι ταινίες Ο μπαμπούλας (1979) του ινδού σκηνοθέτη Γκοβιντάν Αραβιντάν και το Το σκάκι του ανέμου (1976) του ιρανού σκηνοθέτη Μοχάμεντ Ρεζά Ασλανί, οι οποίες θεωρούνταν χαμένες για πολλά χρόνια, αποκαταστάθηκαν πρόσφατα. Πειραματιζόμενοι με τη φόρμα και την αφήγηση, οι ζωγράφοι και ποιητές Αραβιντάν και Ασλανί είχαν μια ρηξικέλευθη προσέγγιση ως κινηματογραφιστές. Τα σωζόμενα υλικά των ταινιών τους που κινδύνευαν από την αποσύνθεση και την καταστροφή ανακτήθηκαν μετά από την ενδελεχή έρευνα που διεξήγε το Ίδρυμα Κινηματογραφικής Κληρονομιάς της Ινδίας και από τους απογόνους του Ασλάνι αντίστοιχα.
Ο Θαλασσοπόρος (1924) του Μπάστερ Κίτον είναι μια κορυφαία κλασική κωμωδία της δεκαετίας του 1920, της οποίας οι διάφορες εκδοχές που υπήρχαν μέχρι σήμερα ήταν είτε ελλιπείς είτε η ποιότητα της εικόνας είχε υποβαθμιστεί από τα πολλά αντίγραφα. Η νέα αυτή αποκατάσταση σε 4Κ πραγματοποιήθηκε από το καλύτερα σωζόμενο φιλμ νιτρικής κυτταρίνης που είχε φτιαχτεί απευθείας από το αρχικό αρνητικό και το οποίο φυλασσόταν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Θα παρουσιαστεί με νέα μουσική συνοδεία του συνθέτη Αντόνιο Κόπολα.
Ο σπουδαίος Ετόρε Σκόλα είναι επίσης μέρος του προγράμματος με την ταινία του Είχαμε αγαπηθεί τόσο (1974), όπου η σκληρή κριτική της μεταπολεμικής Ιταλίας συναντά μια ποιητική της μελαγχολίας και της νοσταλγίας, όπως και ο Μπράιαν Ντε Πάλμα και η μπαρόκ ροκ όπερα Φάντασμα του Παραδείσου (1974) που θα προβληθεί στην αρχική εκδοχή του σκηνοθέτη. Τέλος, η Σχοινούσα (1982) είναι μια ωδή στην ομορφιά του νησιού τη δεκαετία του 1980, μέσα από τη ματιά ενός γάλλου επισκέπτη, του Ζαν Μπαρονέ.
Οι νέες αυτές αποκαταστάσεις μας προσκαλούν σε μία όσο το δυνατόν πιο αυθεντική κινηματογραφική εμπειρία.
Επιμέλεια, προγραμματισμός, εισαγωγικό κείμενο: Σελίν Ρουιβό (ανεξάρτητη ειδήμονας στην αποκατάσταση ταινιών)
ΕΝ¨
The “Restored and beautiful” program is an opportunity to rediscover on a big screen classic films but also forgotten or lost films. Among them, two early silent films directed by Germaine Dulac and Musidora – La fête espagnole (1920) and Soleil et ombre (1924)– demonstrate that women’s filmmaking was present in France in the 1920s. Both personalities were independent in their production and they could introduce complex female characters in their films, marked by a common taste for Spanish culture. The great Lina Wertmüller, who passed away recently, is also part of the women filmmaker’s section. Pasqualino Settebelleze (1975) offers a critical gaze on Italian society, with talent and humor.
Kummaty (1979) by the Indian filmmaker Govindan Aravindan and Chess of the wind (1976) by the Iranian filmmaker Mohammad Reza Aslani, considered lost for many years, have been recently restored. Painters and poets as well, Aravindan and Aslani had a high creative approach as filmmakers, experimenting a lot with the form and the storytelling. The surviving elements, endangered by decomposition or destruction, have been rediscovered, after thorough research made by the Film Heritage Foundation in India and by Aslani’s children.
Buster Keaton’s The Navigator (1924) is indeed a great classic comedy from the 1920’s, but the different versions existing so far were either incomplete or very “dupy”: the image was degraded by too many duplicates. This new 4K restoration used the best surviving nitrate element directly made from the original negative, deposited in the MoMA vaults. It will be played with a new score composed by Antonio Coppola.
The great Ettore Scola is also part of this program, developing a poetics of melancholy and nostalgia with a harsh criticism of the post-war society with We all loved each other so much (1974), while Brian De Palma and his baroque Phantom of the Paradise (1974) will be shown with the director’s cut version. Last but not least, Skinoussa (1982) is a tribute to the beauty of the Greek Island in the 1980s through the perception of a French visitor, Jean Baronnet. These new restorations offer the opportunity to be as close as possible to the original experience of cinema.
Curation, programming, introduction: Céline Ruivo (independent expert on film restoration)