Κοινωνική σαπίλα | Social decay (1932)

GR:

Η Κοινωνική Σαπίλα αποτελείτο πρώτο ελληνικό φιλμ κοινωνικής κριτικής, πρόδρομος του νεορεαλισμού στην Ελλάδα. Είναι η πρώτη ταινία μυθοπλασίας που ασχολήθηκε με τη δεινή κατάσταση των άνεργων και φτωχών εργατικών πληθυσμών των αστικών κέντρων, και ταυτόχρονα απεικόνισε τους αγώνες για την οργάνωση της βιομηχανικής εργασίας σε συνδικάτα.

Οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς ήταν ερασιτέχνες ή χρησιμοποιούσαν πλαστά ονόματα. Δεδομένου πως ο συνδικαλισμός και οποιαδήποτε δραστηριότητα που μπορούσε να θεωρηθεί ως αριστερή, διώκονταν ως «ιδιώνυμο αδίκημα» με Βενιζελικό νόμο του 1929, το γύρισμα της ταινίας ήταν ένα αρκετά ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Η ταινία επίσης προσέβαλε τα ήθη της εποχής απεικονίζοντας με όλες τις λεπτομέρειες την εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Έτσι, η πρώτη διανομή της στις αίθουσες συνοδεύτηκε από αστυνομικές επεμβάσεις και ματαιώσεις προβολών.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Στέλιος Τατασόπουλος, ήταν μόλις 25 χρονών όταν γύρισε την ταινία που ήταν και η πρώτη του. Έγραψε το σενάριο και έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του φτωχού φοιτητή που γίνεται καπνεργάτης και συνδικαλιστής μετά το παραλίγο μοιραίο κατρακύλημά του στα καταγώγια του αθηναϊκού υποκόσμου από όπου τον σώζουν κάποιοι καπνεργάτες.

Η ψηφιακή αποκατάσταση της ταινίας πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Documenta 14: Learning from Athens. Συνεργάτης: CINEMATEK Συμπαραγωγός: COSMOTE TV. Με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

Το έργο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ‘A Season of Classic Films’, μια πρωτοβουλία της ΑCE (Association des Cinémathèques Européennes-Ένωση Ευρωπαϊκών Ταινιοθηκών), με την υποστήριξη του προγράμματος Creative Europe MEDIA Programme. Στο πλαίσιο του ίδιου προγράμματος, δημιουργήθηκαν και οι γαλλικοί υπότιτλοι για την Κοινωνική Σαπίλα.

EN:

Social Decay was the first Greek social realist film, precursor of neorealism in Greece. It is the first fiction film, to focus on the plight of the unemployed and poor working-class populations of the urban centres, and struggles for the formation of trade unions. The majority of the actors were amateurs and even used pseudonyms. Given that trade-unionism and any other mobilization and protest, which could be labeled as communist, was persecuted as an “illegal and offensive act” under a 1929 Venizelos act, the shooting of the film, was in itself a rather risky business. The film also run into trouble with censorship, depicting drug addiction, in all its gruesome details. As such, its first screenings resulted in police interventions and screening cancellations.

The director of the film Stelios Tatassopoulos, was only 25 years old when he shot ”Social Decay”, his debut film. He wrote the screenplay and enacted the leading role of the poor student, who becomes an actor but abandons his career in the theater, when his girlfriend, who is the leading lady, abandons him for a rich industrialist. After a near fatal fall to the heart of the Athenian underworld, from where he is saved by a group of tobacco-workers, he works in the tobacco factory and becomes a trade-union activist.

Τhe digital restoration was realized in co-operation with Documenta 14: Learning from Athens. Partner: CINEMATEK Co-producer: COSMOTE TV. With the support of the Greek Film Centre

The project was made possible thanks to the ‘A Season of Classic Films’ programme, an initiative by ACE (Association des Cinémathèques Européennes), with the support of the Creative Europe MEDIA Programme. The French subtitles for the film Social Decay were created, as part of the same programme.