GR:
Η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου επιστολικού μυθιστορήματος, του 1782, του Σοντερλό ντε Λακλό, από τον Ροζέ Βαντίμ, λόγω της λογοκρισίας και της κριτικής που υπέστη, αναδείχθηκε σε κάτι σαν θρύλο την εποχή που τελικά κυκλοφόρησε. Ο Βαντίμ προσάρμοσε προκλητικά το βιβλίο στο μποέμ Παρίσι της δεκαετίας του 1950, όπου οι πρωταγωνιστές Ζαν Μορό και Ζεράρ Φίλιπ ερμηνεύουν ένα ελευθεριάζον ζευγάρι που επιδίδεται κυνικά σε παιχνίδια αποπλάνησης, ηδονής και εξουσίας. Το φιλμικό σύμπαν της ταινίας ήταν απόλυτα ταιριαστό για τον συμπρωταγωνιστή Μπορίς Βιάν, όχι μόνο για τον ερωτισμό αλλά και για την τζαζ μουσική του Τελόνιους Μονκ και άλλων τζαζ βιρτουόζων. Στον θρύλο της ταινίας συνέβαλε επίσης τόσο ο πρόωρος θάνατος του Φιλίπ όσο και του Βιάν. Ο Βιάν ολοκλήρωσε την τελευταία του σκηνή στην ταινία λίγες εβδομάδες πριν από τον τραγικά πρόωρο θάνατό του από καρδιακή προσβολή. Κατά ειρωνικό τρόπο, όταν ρωτάται αν μπορεί να βρει την έξοδο απαντά “από καρδιά”.
ENG:
The cinematic adaptation of the eponymous letter novel, published in 1782 by Choderlos de Laclos, by Roger Vadim, due to the censorship and criticism it suffered, became something of a legend at the time it was finally released. Vadim provocatively adapted the book to the bohemian Paris of the 1950s. Starring Jeanne Moreau and Gérard Phillipe, a sexually promiscuous couple cynically indulge in games of seduction, pleasure and power. The film’s universe was perfect for co-star Boris Vian, not only for the eroticism but also for the jazz music of Thelonious Monk and other jazz virtuosos. The untimely deaths of Philippe and Vian also contributed to the film’s legend. Vian completed his last scene in the film a few weeks before his tragic premature death from a heart attack. Ironically, when asked if he can find the way out, he answers “par coeur” [“by heart”].