Τζορτζ Στίβενς | George Stevens

GR:

Κάτι για το οποίο αξίζει να ζεις

Η Ταινιοθήκη, πιστή στην αποστολή της για την προβολή αποκατεστημένων κινηματογραφικών θησαυρών απ’ όλο τον κόσμο, παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον αμερικανό δημιουργό Τζορτζ Στίβενς.

Σε αυτό περιλαμβάνονται επτά ταινίες του, καθώς και δύο ντοκιμαντέρ του γιου του, Τζορτζ Στίβενς του νεότερου – το Τζορτζ Στίβενς: Το ταξίδι ενός κινηματογραφιστή (1984), που αφορά την πορεία του στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ, και το Τζορτζ Στίβενς: Από την απόβαση της Νορμανδίας στο Βερολίνο (1994), για τα πολύτιμα έγχρωμα ντοκουμέντα που τράβηξε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σύμφωνα με τον Εχσάν Κοσμπάχτ, αν ο Στίβενς δεν είχε τραβήξει εκείνα τα πλάνα με τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ο φιλόσοφος Τέοντορ Αντόρνο δεν θα μπορούσε να είχε προβεί στη διάσημη αφοριστική διάγνωση του, ότι είναι βάρβαρο να γράφεται ποίηση μετά το Άουσβιτς. Παραθέτει επίσης τον Γκοντάρ, σύμφωνα με τον οποίο: «Αν ο Στίβενς δεν είχε τραβήξει εκείνα τα πλάνα 16mm με ένα από τα πρώτα έγχρωμα φιλμ στο Νταχάου, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, δεν θα είχε μια θέση στον ήλιο».

Ο Στίβενς ξεκίνησε στα πλατό των Λόρελ και Χάρντι (Χοντρός και Λιγνός) και σύντομα αναδείχθηκε ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της αμερικανικής κωμωδίας. Οι χαρακτηριστικές ταινίες του Ανθρώπινη δικαιοσύνη (1942), Η γυναίκα της χρονιάς (1942) και Άστεγοι ερωτευμένοι (1943), δείχνουν, πέρα από τη σκηνοθετική δεξιοτεχνία του, ότι ο Στίβενς, ήδη από τις κωμωδίες του, έθιγε, αν και με ρομαντική αισιοδοξία ακόμη τότε, ανθρωπιστικά και πολιτικά θέματα.

Η συμμετοχή του ως κινηματογραφιστή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετατόπισε και ωρίμασε το όραμά του προς βαθύτερες ανθρωπιστικές αναζητήσεις. Από τη δεύτερη αυτή πιο ώριμη περίοδό του προβάλλονται οι ταινίες: Μια θέση στον ήλιο (1951), μια σφοδρή επίθεση στο αμερικανικό όνειρο η αγνοημένη από τους μελετητές ταινία Ο κατήφορος της αμαρτίας (1952) για τους λαβυρίνθους των ανθρωπίνων σχέσεων το γουέστερν ορόσημο στην ιστορία του είδους, Ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας (1953) για την αυτοδικία στην Άγρια Δύση καθώς και η επική ταινία Ο γίγας, στην οποία ο Στίβενς θίγει ζητήματα ρατσισμού, αλλά και προσφέρει ένα πανόραμα των αλλαγών του αμερικανικού τοπίου και των ανθρώπων του.

Επιλογή ταινιών: Εχσάν Κοσμπάχτ, Ιάκωβος Σκενδερίδης Προγραμματισμός: Ιάκωβος Σκενδερίδης Εισαγωγικό κείμενο: Ιουλία Μέρμηγκα

EN:

Something to live for

The Greek Film Archive, true to its mission in screening restored cinematic jewels of world cinema, will present a tribute to the American filmmaker George Stevens. The screening programme, will include seven feature films by the director and two documentaries by his son, George Stevens Jr. — George Stevens: A Filmmaker’s Journey (1984), on the director’s career in Hollywood’s Golden Age era, and George Stevens: D-Day to Berlin (1994), that is based on rare colour footage, filmed by the director himself, during the World War ΙΙ.

According to Ehsan Khoshbakht, if George Stevens hadn’t shot those horrific scenes at the Nazi concentration camps, the philosopher Theodor Adorno would never have reached his infamous aphoristic verdict, “to write poetry after Auschwitz is barbaric”. Khoshbakht also attributes this footage in inspiring Goddard to say “If George Stevens hadn’t used the first 16mm colour film in Dachau, Elizabeth Taylor would never have found a place in the sun”.

Stevens took his first steps, as cameraman on the sound stage of Laurel & Hardy, and soon after, proved to be one of the great directors of the American comedy. Some of his earlier hallmark films—such as The talk of the town (1942), Woman of the year (1942) and The more the merrier (1943)—reveal that beyond his directorial sensibilities and skills, Stevens would already from his com- edies, touch upon humanistic and political themes—albeit tainted with a romantic idealism of the time.

His involvement in the World War ΙΙ as a filmmaker, allowed his him to reinvent and ripen his artistic vision, towards a deeper humanistic concern. From his second more mature period, the following films will be screened: A place in the sun (1951)—a fierce attack on the American dream; Something to live for (1952), neglected by scholars—on the labyrinthian nature of human relations; Shane (1953), a landmark in the genre of westerns—on vigilantism in the wild west; as well as of course, the great epic film, Giant (1956)—where Stevens, tackles issues of racism head on, whilst offering a panoramic view, on the changes undergone in the American landscape and its peoples.

Film selection: Ehsan Khoshbakht, Jacob Skenderidis Programming: Jacob Skenderidis Introduction: Ioulia Mermigka

Περισσότερα | More

Preview photo: Images courtesy of Park Circus/Universal