GR:
Οι ταινίες που προβάλλονται κινηματογραφήθηκαν από σημαντικές διευθύντριες φωτογραφίας του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου, ώστε να αναδειχθεί η συμβολή τους, όχι ακριβώς επειδή γεννήθηκαν γυναίκες, αλλά γιατί στον κινηματογραφικό χώρο, όπως άλλωστε και αλλού, το παιχνίδι εξακολουθεί να μην είναι ισότιμο. Επιπλέον, σήμερα που γνωρίζουμε ότι το φύλο είναι ρευστό, μπορούμε ενδεχομένως να αναρωτηθούμε εκ νέου τι μπορεί να σημαίνει το “γυναικείο βλέμμα”.
Η Μπαμπέτ Μανγκόλτ με την Σαντάλ Ακερμάν (Ζαν Ντιλμάν, 1975) δημιούργησαν μια εκδοχή του γυναικείου βλέμματος την εποχή των έντονων φεμινιστικών διεκδικήσεων. Εδώ προβάλλεται Το δωμάτιο (1972), η πρώτη πειραματική ταινία στην οποία συνεργάστηκαν και το ντοκιμαντέρ Νέα από το σπίτι (1976) με τις παράξενες εικόνες του Μανχάταν. Επίσης, προβάλλεται σε ελληνική πρεμιέρα, η ταινία Ζωές των περφόρμερς (1972) της σπουδαίας χορογράφου και σκηνοθέτη Ιβόν Ράινερ, με την οποία η Μανγκόλτ μοιραζόταν τις ίδιες φεμινιστικές και καλλιτεχνικές ευαισθησίες.
Η καταξιωμένη Ανιές Γκοντάρ έχει συνεργαστεί επανειλημμένα και στενά με τη σημαντική γαλλίδα σκηνοθέτη Κλερ Ντενί και έχει συμβάλει στο χαρακτηριστικό οπτικό ύφος των ταινιών της, όπου οι εικόνες έχουν από μόνες τους μια ποιητική αυταξία. Εδώ προβάλλονται οι βραβευμένες ταινίες Οι λεγεωνάριοι (1999), Οι μπάσταρδοι (2013) και Η λιακάδα μέσα μου (2017).
Η βραβευμένη Ντάρια Ντ’Αντόνιο, συνεργάτις του Πάολο Σορεντίνο (Το χέρι του Θεού, 2021) δηλώνει ερωτευμένη με τη δουλειά της: “είμαι ερωτευμένη με τις ιστορίες, τους ανθρώπους, τους τόπους, το διάβασμα και την παρατήρηση”. Προβάλλονται οι ταινίες, Βάλε κρέας πάνω σου (2019) της Μικέλα Οκιπίντι και Θυμάσαι; (2018) του Βαλέριο Μιέλι.
Για την Ολυμπία Μυτιληναίου η διεύθυνση φωτογραφίας δεν είναι απλώς επάγγελμα αλλά τρόπος ζωής. Μεταξύ άλλων, είναι συνεργάτις του Πάνου Χ. Κούτρα (Στρέλλα, 2009, Dodo, 2022). Προβάλλονται 7 μικρού μήκους ταινίες που έχει κινηματογραφήσει, καθώς κι η ταινία Ακόμα κρύβομαι για να καπνίσω (2016) της Ραϊάνα Ομπερμάγιερ.
Η Κατερίνα Μαραγκουδάκη έχει μακρά επαγγελματική εμπειρία και καταξίωση στον θεατρικό φωτισμό και στη διεύθυνση φωτογραφίας. Ήταν η πρώτη γυναίκα διευθύντρια φωτογραφίας που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη μεγάλου μήκους ταινία Πριν το τέλος του κόσμου του Παναγιώτη Μαρούλη το 1996. Προβάλλεται επίσης το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Πρέσπα-Σταγόνες υδάτινων κόσμων (2021) της Ανδρονίκης Χρηστάκη.
Τέλος, η Χριστίνα Μουμούρη, γνωστή για την ταινία Ζίζοτεκ (2019) του Βαρδή Μαρινάκη, κινηματογράφησε το βραβευμένο ντοκιμαντέρ για μια φαβέλα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, Ευτυχισμένοι πρίγκιπες (2018) του Πάνου Δεληγιάννη.
Επιμέλεια: Ιουλία Μέρμηγκα, Νεφέλη Γκαμπάντ Προγραμματισμός: Ιάκωβος Σκενδερίδης Εισαγωγικό κείμενο: Ιουλία Μέρμηγκα
EN:
The films screened here were shot by important cinematographers in the Greek and international film industry. The programme highlights their contribution, not exactly because they were born women, but because in cinema, as elsewhere, the game is still not equal. Moreover, now that we know that gender is fluid, we may oncemore ponder on what a “feminine gaze” might mean.
Babette Mangolte and Chantal Akerman created a version of the female gaze in a time of intense feminist claims (Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Brux-elles,1975). Here, we showcase The Room (1972), their first experimental film and also their documentary News from home (1976), with the strange images of Manhattan. Also, in Greek premiere, the film Lives of the performers (1972) by the great choreographer and director Yvonne Rainer, with whom Mangolte shared the same feminist and artistic sensibilities.
The acclaimed Agnès Godard has repeatedly and closely collaborated with the important French director Claire Denis and has contributed to the characteristic visual style of her films, where the images themselves have a poetic self-worth. The award-winning films Beau travail (1999), Bastards (2013) and Let the sunshine in (2017) are screened.
The awarded Daria D’Antonio, a collaborator of Paolo Sorrentino (The hand of God, 2021) has said that she is in love with her work: “I am in love with stories, people, places, reading, looking and observation”. The films Flesh out (2019) by Michela Occhipinti and Remember? (2018) by Valerio Mieli are screened.
For Olympia Mytilinaiou, cinematography is not just a profession but a way of life. Among others, she is a collaborator of Panos H. Koutras (Strella, 2009, Dodo). Here, she selected 7 short films that she has filmed, as well as the film Ι still hide to smoke (2016) by Rayhana Obermeyer.
Katerina Maragoudaki has a long professional experience and reputation in theatrical lighting and cinematography. She was the first woman director of photography to be awarded at the Thessaloniki Film Festival for the feature film Before the end of the world by Panagiotis Maroulis in 1996. The award-winning documentary Prespa lakes two drops in a waterworld (2021) by Androniki Christaki is also screened.
Finally, Christina Moumouri, known for the film Zizotek (2019) by Vardis Marinakis, filmed the award-winning documentary for a favela in Rio de Janeiro, Happy Princes (2018) by Panos Deligiannis.
Curation: Ioulia Mermigka, Nepheli Gambade Programming: Jacob Skenderidis Introduction: Ioulia Mermigka
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail
View detail