Δευτέρα Πρωί | Monday Morning

GR:

O Βανσάν υποφέρει από τη καθημερινή ρουτίνα. Ξυπνάει κάθε μέρα πολύ νωρίς, κάνει μιάμιση ώρα να φτάσει στη μονότονη δουλειά στο εργοστάσιο και άλλη τόση να γυρίσει στο σπίτι, όπου η οικογενειακή ρουτίνα δεν τον αφήνει να εξασκηθεί στη ζωγραφική που τόσο αγαπά. Μια μέρα όμως αποφασίζει να ξεφύγει και φεύγει για ταξίδι. Στη Βενετία, ναι μεν θα ξεφύγει από τη δική του ρουτίνα, αλλά θα διασταυρωθεί με τις ρουτίνες των άλλων ανθρώπων που συναντά… Ο Ιοσελιάνι, με ελάχιστους διαλόγους, και μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Γουίλιαμ Λουμπτσάνσκι, χορογραφεί την κάμερα και τις κινήσεις των ηθοποιών με τέτοιο δεξιοτεχνικό τρόπο που το χιούμορ της ταινίας είναι κυρίως σωματικό και χειρονομιακό. Με λεπτή ειρωνεία, ο Ιοσελιάνι δεν καταγγέλλει ευθέως τη σύγχρονη αλλοτρίωση, αλλά προσεγγίζει ευαίσθητα την ανάγκη διαφυγής από το καθημερινό μπούχτισμα, αλλά και την επιστροφή στους απαραίτητους καθημερινούς συμβιβασμούς.

ENG:

Vincent suffers from the daily routine. He wakes up very early every morning and commutes for one-and-a-half hours to a monotonous job in a factory. Back at home, family obligations always interrupt his passion for painting. One day he decides to get away and go on holiday. In Venice, Vincent escapes his routines, but, ironically, this excursion of his crosses the circle of other people’s routines… Iosseliani, with sparse dialogue, and in collaboration with the director of photography William Lubtchansky, choreographs the camera and the performers in such a masterful way, that the humor of the film is mainly physical and gestural. With situational irony, Iosseliani is sensitive to the low-keyed hum of contemporary alienation and life’s inevitable compromises.

Περισσότερα | More