Σαντραπά | Chantrapas

GR:

Ο Νικόλας, ένας νεαρός γεωργιανός κινηματογραφιστής, αντί να συμμορφωθεί με τις αλλαγές στην ταινίας του που του προτείνουν οι υπεύθυνοι της λογοκρισίας, προτιμά να αυτοεξοριστεί και να περάσει λαθραία την ταινία του στη Γαλλία. Όμως και εκεί, οι κινηματογραφικοί παραγωγοί θα την πετσοκόψουν περιφρονητικά. Η προσέγγιση του Ιοσελιάνι είναι κι εδώ ανεπιτήδευτη, με κωμικά και ειρωνικά στοιχεία και δεξιοτεχνικά επιλεγμένη ηχητική και μουσική επένδυση. Παρόλο που η ζωή του πρωταγωνιστή προσομοιάζει με τη ζωή του ίδιου του Ιοσελιάνι ως σκηνοθέτη, θα ήταν απλοϊκό να θεωρηθεί η ταινία απλώς αυτοβιογραφική. Είναι προφανές ότι ο σκηνοθέτης θέλει να εκφράσει ένα περισσότερο οικουμενικό νόημα για την επικινδυνότητα αλλά και την σαγήνη της τέχνης, την καλλιτεχνική ακεραιότητα και την κινηματογραφική πρακτική, ενώ την ίδια στιγμή αυτοσαρκάζεται. Ως εκ τούτου, η επιλογή του ειρωνικού τίτλου “Σαντραπά”- μια ρωσοποιημένη γαλλική φράση που αυτολεξεί σημαίνει “αυτοί που δεν μπορούν να τραγουδήσουν” και που στην τρέχουσα χρήση της δηλώνει τους ανεπρόκοπους- αποσκοπεί να ενδυναμώσει τον πρωταγωνιστή του ως απροσάρμοστο.

ENG:

Nicolas, a young Georgian filmaker, instead of complaying with the suggestions that the censorship officials make regarding his film, he prefers to exile himself and smuggle his film to France. There, however, the French producers will also sloce out part of his film contemptuously. Although Nicolas’ experiences echo Iosseliani’s own life as a director, it would be away too simplistic to see the film as purely autobiographical. It is obvious that the director wishes to make universal observations on art as both dangerous and seductive, on artistic integrity and film practice, while simultaneously parodying his self-importance. Hence his irinic choice of title “Chantrapas”- a word coined in 19th century Russia to describe those who cannot sing, and whose modern usage means “good for nothing”- aims to reinforce his character as a misfit.

Περισσότερα | More