H Κάμερα: Εγώ | The Camera: Je, or La Caméra: I (1977)

GR:

Πέρα από ένα αυτοπορτραίτο της Μανγκόλτ ως φωτογράφου, το σημαντικό αυτό πειραματικό ντοκιμαντέρ ουσιαστικά αφορά τον κόπο και τις πράξεις της τέχνης της φωτογραφίας, μεταξύ παρατήρησης και αίσθησης, μεταξύ ελέγχου και αυθόρμητων επιλογών. Κι εδώ αξιοποιείται η υποκειμενική οπτική - βλέπουμε μέσα από τον φακό της φωτογράφου. Στο πρώτο μέρος, η Μανγκόλτ επίμονα φωτογραφίζει πορτραίτα σε ένα στούντιο κι ακούμε το κλείσιμο του φωτοφράκτη και την ίδια να δίνει εντολές, αλλά και να φιλοσοφεί, μεταξύ άλλων, για το αν η φωτογραφία είναι μια μορφή ηδονοβλεψίας. Στο δεύτερο μέρος, με την κάμερα στο χέρι βλέπουμε, όπως εκείνη, εικόνες του Μανχάταν και του χάους που επικρατεί, κι ακούμε τους θορύβους της πόλης και την ίδια να μονολογεί “Χαλάρωσε…εδώ, εδώ”. Σύμφωνα με την Κονστάνς Πένλεϊ: “Η ταινία δίνει την αίσθηση ότι παρακολουθούμε τους εαυτούς μας να φωτογραφίζονται, σαν η οθόνη που παρακολουθούμε να μας φωτογραφίζει”.

ENG:

Besides being a self-portrait of Mangolte as photographer, this important experimental documentary is basically concerned with the acts and toils involved in the art of photography - between observation and sentiment or imagination and between control and impulse. Again, we see everything through the subjective camera and the lens of the photographer. In the first part, Mangolte fervently shoots portraits in a studio and we hear the shutter closing and her giving instructions, but also philosophizing, among others, about whether photography is a form of voyeurism. In the second part, through the lens of her hand held camera we see images of Manhattan and its chaos, and hear her saying to herself “Relax…here…here”. According to Constance Penley: “It is as if we were watching ourselves being photographed, as if the screen we’re watching is photographing us”.

Περισσότερα | More